به یاد استاد

از پدر گر قالب تن یافتیم :: از معلم، جان روشن یافتیم

ای تو کشتیّ نجات روح ما :: ای به طوفان جهالت، نوح ما

یک پدر بخشنده‌ی آب و گل است :: یک پدر، روشنگر جان و دل است

لیک اگر پرسی کدامین برترین :: آنکه دین آموزد و علم یقین

گرامی می‌دارم یاد و خاطره استاد عزیزم دکتر کوروش کاویانی رو که امسال، اولین سالی است که به ظاهر در کنار ما نیست، بشخصه وجودش برام درست مثل یک پدر بود، کسی که ممکنه هر لحظه به یادش نباشی یا هر روز نبینیش اما میدونی که هست و همین بودنش دلگرمیه برات، هر جایی که به مشکلی برمیخوردم که میدونستم تمام اسباب و وسایلِ دیگه ناتوانن از حلش، میدونستم که استاد کاویانی هست و همه‌ی تلاشش رو میکنه حلش کنه و به‌واقع در چند گردنه‌ی دشوار، اگر او نبود من زمین‌گیر بودم. غم نبودنش هر وقت یادم میفته چنگ به گلوم میندازه و احساسی آکنده از بی‌پناهی و تنهایی رو مهمون دلم می‌کنه.

همیشه به یادت هستم استاد عزیزم. روزت مبارک. دوست دارم.

شاگرد کوچکت: شاهرخی.